Column: ander deuntje fluiten

Van uitgebreid lezen van de sectorvisie, is het bij ons nog niet gekomen. Te druk geweest op het erf waardoor we helaas ook niet naar de laatste bijeenkomsten van de VVK zijn geweest. Afleveren van een oude ronde en een nieuwe opstarten kost nu eenmaal tijd, waarbij het lastig is om er zomaar even tussenuit te gaan. En eerlijk, is eerlijk: voor de avonden zijn we eigenlijk heel blij met elk uur rust.

Er zijn verschillende punten waarnaar ik benieuwd ben richting de toekomst. Dierenwelzijn, hoe gaan we dat invullen? Kijken we met het oog van de boer en het dier of kijken we met het oog van de burger en wie mag bepalen hoe het dier zich voelt? Een ander punt wat mij aanspreekt in het plan is de nauwere samenwerking tussen melkveehouder en kalverhouder. Hoe kunnen we samen stappen vooruit zetten? Ook deze ronde hadden we tijdens de opstartfase enkele kalveren waarbij je een stukje bedrijfsvoering van het melkveebedrijf kunt terugzien. Soms positief en soms negatief. Die laatsten zorgen natuurlijk voor de meeste ergernis.

Een nauwere samenwerking tussen melkveehouder en kalverhouder is essentieel om onze sectordoelen te kunnen verwezenlijken. Er worden al verschillende concepten bedacht bij de melkveehouderij om het kalf langer op het bedrijf te laten, en bij sommige denk ik dat ze een serieuze kans van slagen hebben. Bij anderen denk ik ‘wat blijft er over van de kwaliteit van het kalf als het na dertig dagen vertrekt naar de kalverhouderij?’.

In het verleden hebben we hier geregeld een boerinnenochtend georganiseerd. Onder het genot van een kopje koffie vertelde ik wie wij zijn en hoe wij het doen. Na de koffie doken we de stal in, want daar gaat het verhaal pas echt leven. Het leverde interessante gesprekken op met verschillende vragen. Maar het belangrijkste: meer begrip voor elkaar. De laatste vier jaar heeft mijn hoofd er niet naar gestaan om zulke bijeenkomsten te organiseren. Eerst corona en ondertussen ook al de stikstofperikelen van dat vermaledijde kabinet. Nu de mist langzaam begint op te trekken en we hopelijk weer eens positief vooruit kunnen kijken, begint het steeds meer te kriebelen om de koffie weer aan te zetten. 

Dat positieve gevoel heeft verschillende oorzaken. Natuurlijk speelt de nieuwe kabinetsformatie een rol, want die oude club was er niet voor de boeren maar voor de dromers en luchtfietsers. Het kabinet dat zich nu meldt, laat zien dat het tijd is voor een nuchtere kijk op dingen, en dus ook op het boerenerf. We willen allemaal vooruit, maar het moet ook haalbaar zijn. De tweede reden voor mijn positieve gevoel is meer persoonlijk: eindelijk hebben we goed nieuws over de renovatie van onze stallen. We houden nog even een slag om de arm, maar tegenwoordig fluiten de vogels bij ons in Nieuweroord weer een ander deuntje. Ook dat doet ons goed.

Evelien Smit
Trotse kalverhouder in Nieuweroord