Column: rechts rijden

Alles bij elkaar kunnen we stellen dat het natte weer een kleine ramp is. Maar het voer is pas de helft van het verhaal. Vanwege de plensregens is er ook onvoldoende mest weggereden. Er blijft veel mest op onze bedrijven en akkerbouwers kiezen voor kunstmest om hun gewassen te laten groeien. Die mestvoorraad blijft ons komende tijd voor de voeten lopen.

Toch is het sentiment niet zo slecht als het geweest is. De reden? We krijgen een nieuwe regering. In mijn ogen worden er wat realistischer doelen gesteld. De linkerkant van de politiek is furieus omdat ‘radicaal’ rechts aan de macht komt. Aan radicaal rechts hebben we inderdaad niets. Maar je mag rustig aan de rechterkant van de weg rijden, dan overkomt je minder dan met rijden over links. Hopelijk zijn de wensdenkregels en geldsmijterij om theoretische problemen aan te pakken voorbij en krijgen we realistisch en haalbaar beleid. 
De laatste jaren is de regelzucht doorgeslagen. We moeten weer op het recht(s)e pad zien te komen met doelsturing. Doelen stellen op basis van feiten, met de boer aan het roer en rekening houdend met de omgeving. Want we wonen met veel mensen in een klein land en dat betekent dat we open moeten staan voor elkaars wensen: wij voor die van hen, zij voor die van ons. En dus gaan we niet meer selectief shoppen zoals sommige linkse politici doen; fanatiek pleiten voor open Europese grenzen, maar dan opeens moeilijk doen als het om onze sector gaat.

Afijn. Voor de kalverhouderij hoop ik op nieuwe kansen. Met het sectorplan Veal Forward in de hand, moet dat lukken. De ambities liggen hoog en we zullen veel moeten veranderen om die ambities waar te maken: hogere dierenwelzijnseisen, minder uitstoot en een hogere gezondheidsstatus. Met z’n allen gaan we hier onze schouders onder zetten. De overheid moet daarbij voor goede randvoorwaarden zorgen (een level playing field binnen Europa en financiële ondersteuning bij bovenwettelijke maatregelen) zodat we  ook nog een boterham kunnen verdienen.

Na de herstructurering waar we nu in zitten, komt er weer een mooie en gezonde toekomst voor onze sector, daarvan ben ik overtuigd. Tijdens een bezoek van een Amerikaanse wetenschapper aan ons bedrijf, confronteerde hij mij met de uitspraak: ‘who is in charge, the scientist or the activist?’. Wie heeft het voor het zeggen: de wetenschapper of de activist. De laatste jaren is dat in Nederland de activist gebleken, waarbij politieke beslissingen zijn genomen op basis van emoties en de nodige framing. Uiteindelijk leidt dit tot zwalkend beleid en daar zitten we nu midden in. Met de nieuwe coalitie én het nieuwe sectorplan, hoop ik op gezond boerenverstand, aangevuld met wetenschappelijk verstand voor een gezonde en sterke kalversector in Noordwest-Europa.

Hans Luijerink
Voorzitter VVK