Duitsland blijft stappen zetten in dierenwelzijn

Volgens de Duitse dierenwelzijnsverordening van februari 2021 moeten vleeskalveren tot de leeftijd van zes maanden op een droge en zachte ondergrond kunnen liggen. Die ondergrond mag van stro of hooi zijn of van een elastisch, vervormbaar materiaal, zoals rubber. De Duitse brancheorganisatie voor de kalversector, KDK, heeft de verordening omarmt zodat het Duitse kalfsvlees zich op het gebied van dierenwelzijn onderscheidt van onder andere het Nederlands kalfsvlees. Vanwege hygiëne en vachtbevuiling kiezen vrijwel alle kalverhouders in Duitsland voor een houten of betonnen rooster met een rubber topping.

Nog stallen te gaan
In de Duitse welzijnsverordening worden twee elasticiteitsklassen omschreven: klasse 1 met een indrukbaarheid van 2 tot 4,9 millimeter en klasse 2 met een indrukbaarheid van meer dan 5,0 millimeter. Klasse 2 is specifiek voor vleeskalveren. Zijn dieren bij aankoop ouder dan vijf maanden en blijven de dieren in het hok tot een gewicht van meer dan 350 kilo, dan mogen ze ook op een vloer staan van klasse 1 met een lagere indrukbaarheid.
Stallen die vóór 9 februari 2021 in gebruik zijn genomen, konden gebruik maken van een overgangstermijn tot 9 februari van dit jaar. Omdat het niet gelukt is alle stallen uit te rusten met een nieuwe vloer, is deze datum verschoven naar 31 december 2024. In het geval het bouwkundig zeer lastig is een stal aan te passen, kan een kalverhouder gebruik maken van een hardheidsclausule. De ondernemer krijgt dan drie jaar extra uitstel. Het gaat hierbij om echte uitzonderingen. Een gebrek aan bedrijfsopvolging, en over drie jaar stoppen zonder investering in welzijnsvloeren, is geen reden om van de hardheidsclausule gebruik te maken.

Vrijwillige deelname
Naast de verplichting van zachte vloeren in Duitsland, kunnen kalverhouders, vleesverwerkers en de voedingsindustrie/horeca vrijwillig deelnemen aan het Initiative Tierwohl (ITW). Dit kenmerk is enigszins te vergelijken met het Beter Leven-kenmerk in Nederland. Waar in Nederland alleen rosékalverbedrijven de minimale eisen van Beter Leven kunnen verwezenlijken, kunnen in Duitsland ook blankvleesbedrijven voldoen aan de ITW-criteria.
ITW kent vier gradaties die met een herkenbaar (kleur)label in het vleesschap zichtbaar zijn. Het eerste niveau (Stalhaltung) is vlees van dieren uit de reguliere veehouderij dat voldoet aan de wettelijke norm. Voor kalveren geldt dat ze moeten voldoen aan het QS-systeem, vergelijkbaar met de Nederlandse IKB-regelingen.

Vier welzijnsniveaus
Het tweede niveau 2 heet StalhaltungPlus. Dieren worden nog steeds in een reguliere stal gehouden maar de veehouders doen meer dan de wettelijke normen voorschrijven. Dit betekent onder andere dat afleidingsmateriaal verplicht is. Voor kalverstallen houdt dit in het plaatsen van schuurborstels en schuurplaten. In de ITW-eisen staat ook dat dieren 10 procent meer stalruimte moeten krijgen. Maar dit geldt niet voor vleeskalveren. Omdat er geen meerprijs betaald wordt voor kalfsvlees van niveau 2, zijn ITW en de kalversector overeengekomen de oppervlakte-eis niet op te nemen in niveau 2.
Bij niveau 3 (Ausenklima) hebben kalveren beschikking over een buitenruimte en bij niveau 4 (Premium) voldoet de houderij aan Europese eisen van biologische landbouw.
Van de ongeveer driehonderd Duitse kalverbedrijven die aangesloten zijn bij de KDK (Kontrollgemeinschafft Deutsches Kalbfleisch) doet op dit moment ongeveer twee derde mee aan ITW-niveau 2. Het overgrote deel van het kalfsvlees van niveau 2 wordt verkocht via de drie grote kalverslachterijen Bahlmann, Westfleisch en Brüninghoff.

Lees het volledige artikel in vakblad De Kalverhouder dat zaterdag 8 juni verschijnt.