LTO-vakgroepvoorzitter hekelt suggestief praten over dierenwelzijn

Wat heeft de kalverhouderij nodig om beter op het netvlies van politici en burgers te komen?
“Wat helpt is het feit dat de consumptie van kalfsvlees in Nederland in de lift zit. Er worden vaker vleespakketten verkocht. Meer mensen komen zo met kalfsvlees in aanraking. Dat is gestart met Covid en nu zijn er tientallen plaatsen waar het vlees verkocht wordt, eventueel samen met andere producten zoals zuivel en eieren. Er zijn ook volop kansen in de horeca. Producten uit de regio scoren. Kijk maar naar een toprestaurant zoals De Librije. Kalfsvlees past hierbij. Daarnaast krijgen supermarkten te maken met nieuwe milieuwetgeving waarbij de footprint van voedsel belangrijk wordt. Kalfsvlees scoort beter dan rundvlees. Hier liggen echt kansen voor onze sector. Ook zie ik meer zichtstallen waar burgers kunnen zien hoe kalveren leven. Dat zijn allemaal goede initiatieven om de beeldvorming bij te stellen.”
 
Is het niet te laat? Politieke partijen willen de sector een kopje kleiner maken.
“Niet alleen D66 maar ook een brede partij als VVD en ChristenUnie praten over een aanpassing van de kalverhouderij aan de omvang van de melkveehouderij. We lopen mijlenver achter de feiten aan. Veel heeft te maken met beeldvorming. D66 praat over het afschaffen van de bio-industrie. Dat is een term uit de vorige eeuw toen er nog kistkalveren en legbatterijen waren. Framing lijkt in Den Haag soms belangrijker dan feiten. Politici leven bij de waan van de dag. Van de andere kant: de PVV heeft 37 zetels, 98 procent van hun stemmers eet vlees. Daar mogen we die partij best op aanspreken. En VVD zit als ondernemerspartij met 24 zetels in de Kamer. Onze sector telt in totaliteit 22.000 arbeidsplaatsen met een toegevoegde waarde van 1,5 tot 2 miljard euro. We moeten partijen aanspreken op punten waarvoor ze gevoelig zijn.”

Hoe gaat u dat aanpakken?
“Binnenkort gaan we de politici met landbouw in hun portefeuille naar de kalverhouderij halen. Dat doen we samen met VVK en SBK. We hebben vanuit SBK een toekomstvisie gemaakt en die hebben we teruggebracht tot twee A4-tjes waar in simpele taal staat wat we willen. We moeten politici ook een spiegel durven voorhouden. Bijvoorbeeld als het gaat om transport. Er is veel te doen op gebied van import van Ierse kalveren. Maar wat is het alternatief als ze niet naar Nederland gaan? Nog langer op transport naar andere landen? Je probeert transport kort te houden, maar wanneer een grotere afstand overbrugd moet worden, moet je zorgen dat de transportfaciliteiten en het voeden van de kalveren aan de juiste eisen voldoen. Anders krijg je situaties zoals in Engeland, waar jonge stierkalveren direct na geboorte geëuthanaseerd worden. Politici overzien deze consequenties niet altijd.”

Op termijn stopt de import uit Ierland vanwege IBR-eisen.
“In ons sectorplan staat dat we als land én als sector vrij willen worden van IBR en BVD. Vanwege onze BVD- en IBR-eisen zullen Ierland en Oost-Europese landen afvallen als herkomstland voor onze kalverhouderij. Maar transport van jonge dieren moet wel kunnen. In onze toekomstvisie staat dat uiterlijk vanaf 2026 kalveren na 9 uur transport minimaal 1 uur moeten kunnen rusten. De kalveren worden tijdens het transport melk gevoerd met een maximaal tijdsinterval van 14 uur. Als we onze baby’s op een goede manier mee op vakantie kunnen nemen, dan kunnen we dat toch ook met jonge kalveren?”

Hoe houd je grip op steeds verder uitdijende dierenwelzijnseisen? We krijgen binnen afzienbare tijd te maken met nieuwe eisen vanuit de Europese transportverordening en in Nederland is de Wet Dieren een heet hangijzer.
“Ook hier moeten we in overleg blijven met politici. Nu wordt er heel suggestief over dierenwelzijn gepraat. Vanuit mijn achtergrond als dierenarts weet ik dat je welzijn moet meten aan het dier. Kijk naar het gedrag, de gezondheid, doe slachtlijnonderzoek. De toekomst is om met moderne technieken feiten te verzamelen over het dierenwelzijn. Bijvoorbeeld als het gaat over gedrag, lichaamstemperatuur, herkauwactiviteit, rust- en vreetmomenten. Dat kun je meten met sensoren. Hierover kun je dan met politici discussiëren.”

Connecting Food&Agri heeft onderzoek gedaan naar de financiële impact van de Wet Dieren. Bijvoorbeeld als de leefruimte per kalf zou toenemen tot 2,5 vierkante meter. Het inkomen van een blankvleeskalverhouder daalt dan met 83 procent. Hoe gaan we zulke maatregelen überhaupt betaalbaar houden?
“Als we in Nederland een transitie willen doormaken, dan zijn er miljarden nodig. Ook dat heeft Connecting Food&Agri berekend. Wat er op dit moment gebeurt is dat de minister wel aangeeft wat elke sector moet doen voor een dierwaardige veehouderij, maar de rekening naar het volgend kabinet schuift. Als je beleid maakt, moet daar flankerend beleid bij.” 

In het voorstel van de minister bij de Wet Dieren staat onder andere dat kalveren vanaf 2030 28 dagen oud moeten zijn voordat ze het melkveebedrijf mogen verlaten. Hoe kijkt de kalversector hier tegenaan?
“In onze toekomstvisie noemen we geen leeftijd. Uitgangspunt is een goede zorg voor het kalf. We willen dat een kalf het melkveebedrijf verlaat als het kalf voldoende geschikt is voor verplaatsing. Dat wil zeggen; het kalf voldoende biest heeft gehad, enige mate van eigen afweer heeft opgebouwd, klinisch gezond is en aantoonbaar goed verzorgd. We zien dat in Den Haag niet altijd het belang van het dier of de boer voorop staat, maar de vraag ‘hoe kunnen we het meetbaar controleren’. Kijk maar naar de kalenderlandbouw. Ik kan die insteek begrijpen als het om auto’s gaat, maar niet als het om dieren gaat. Dan heb je met de natuur en met biologie te maken.”

Wat is uw voorstel?
“Laat mensen met kennis – zoals een handelaar of integratie – bepalen of dat kalf voldoet. Je ziet dit al gebeuren met Programmakalf van Denkavit en de MKD Driehoek van Fuite. Ik durf best een kant op te denken waarbij een integratie kalveren afneemt bij een melkveehouder tegen bepaalde vooraf gestelde voorwaarden en daar een passende prijs voor betaalt. Dus dat een integratie al eerder in de keten betrokken is bij het kalf. Dat zou ook een afnamegarantie kunnen zijn. Integraties willen een betere kwaliteit en melkveehouders willen een betere prijs. Daar kun je elkaar in vinden. Alleen zijn we nog niet gewend om zo te denken.”

Lees het volledige artikel in vakblad De Kalverhouder dat zaterdag 13 juni verschijnt.