Column: jaar van verandering

In mijn hoofd beeld ik me de keukentafels in, waaraan de gesprekken hebben plaatsgevonden. Waar boer en boerin elkaar aankijken wetende dat hun leven gaat veranderen. Waar ongetwijfeld tranen hebben gevloeid in de wetenschap dat er afscheid genomen moet worden van dieren, van een leven als boer. Wat ben ik blij dat de keuze om te stoppen door boeren onderling gedragen wordt!

In de sector dendert de trein door, of je nu wilt of niet. Zo wordt er volop gespeculeerd over de 28-dagenregeling. Wanneer je het zoekwoord intypt op Google, ploppen er allerlei artikelen op. Wat we niet weten is of en wanneer deze regeling wordt ingevoerd. Wat we wel weten is dat de kalverhouderij er zeker niet direct positief over is nu er twee jaar ervaring is opgedaan met oudere Duitse kalveren.

Het kwaliteitsverschil tussen Duitse kalveren is groter geworden en het antibioticagebruik op kalverbedrijven daalt niet. Dus voor beide sectoren komt dit niet als een welkome regeling. Sommige melkveehouders denken dat het idee van 28 dagen uit de koker van de kalverhouderij komt. Maar dat is niet het geval. Het lijkt vooral de overheid die hier een sturende rol in heeft. Als het zover komt, zullen melkveehouderij en kalverhouderij samen aan de bak moeten om hier invulling aan te geven. 

Een grote dierenartsenpraktijk in de melkveehouderij in het noorden van het land roept 2025 uit tot ‘Jaar van het kalf’. Gaaf om te zien dat hier ook de vleeskalverhouderij bij betrokken gaat worden. In de zorg voor het kalf kunnen dierenartsen in de melkveehouderij en kalverhouderij veel van elkaar leren. Ik vind het mooi dat ze in het noorden - het gebied met het minste kalverhouderijen - deze sector meer integreren. Want een kalverhouder voelt zich best wel een eenling in het Noord-Nederlandse melkveelandschap.

Mijn man en ik boeren inmiddels tien maanden met veel passie en plezier op ons melkveebedrijf in Friesland. Een bewogen jaar waarin we tien procent van onze veestapel verloren aan blauwtong en we - onder andere daardoor - een deel van onze plannen niet hebben kunnen realiseren. Waarin we administraties en kosten tegenkwamen waarop we niet gerekend hadden en waarin we beiden een nieuwe werkstructuur en ritme moesten aanleren.

De Veluwse kalverhouderij had absoluut zijn charmes. Maar door de keuzes die we vorig jaar gemaakt hebben, liggen er nu andere zaken op ons bordje, zoals weidegang, vruchtbaarheid, klauwgezondheid en transitiemanagement. Ook mag ik de koeien insemineren en dus zorgen voor nieuwe aanwas voor ons bedrijf, maar ook voor de kalverhouderij. De kalveropfok is mijn domein. Ondanks mijn ervaring in de kalverhouderij, verkijk ik me op de zorg die de allerjongste kalveren nodig hebben.

Een goede opfok is voor melkveehouders essentieel voor de toekomstige generatie melkkoeien. Daar heb je als melkveehouder je handen aan vol. Daarom snap ik ook dat er gespecialiseerde kalverhouders zijn die de stierkalveren en een deel van de vaarskalveren verder opfokken voor heerlijk kalfsvlees. Want als melkveehouder is zo’n tak er lastig bij te hebben. 

Voor ons was 2024 het jaar van de verandering. Nu we onze stek hebben gevonden en ons thuis voelen, gaan we verder uitbouwen en optimaliseren. Maar ook met tijden de juiste rust vinden. Want soms is het gewoon goed om te reflecteren. Even uit de dagelijkse sleur en ruimte maken in je hoofd zodat je weer helder kunt nadenken over de toekomst en wat er allemaal op je pad mag komen.

Een fijne jaarwisseling toegewenst!