'Er zal altijd een toekomst blijven voor de kalverhouderij '

Je hebt bij verschillende overheidsdiensten en adviesbureaus gewerkt en treedt vanaf 1 januari thuis toe tot de maatschap? Wat heeft je doen besluiten om voor de boerderij te kiezen?
“Mijn schoonouders worden een dagje ouder en afgelopen januari hebben mijn man Ronald en ik onze dochter Silke gekregen. Ik deed al wat hand-en-spandiensten op de boerderij, maar ga dat nu meer doen. Van de andere kant werd mijn werk buiten de deur minder leuk. Ik heb voor verschillende gemeenten en omgevingsdiensten gewerkt. De laatste zeven maanden was ik als agrarisch vergunningverlener werkzaam bij Omgevingsdienst Twente. Daar was ik verantwoordelijk voor de aanvragen voor complexe vergunningen, ontheffingen en meldingen van veehouderijbedrijven in het kader van de Wabo en het Activiteitenbesluit. Met alle stikstofregels werd het werk steeds lastiger. Ook raakte de balans zoek tussen werk en thuis. Dat voelde niet meer goed.”

Zijn er grote verschillen tussen werken voor overheden en werken op de boerderij?
“Bij een overheid kun je makkelijker dingen loslaten. Je kunt het toch niet veranderen. Als boer probeer je altijd naar oplossingen te zoeken en laat je dingen juist niet los. Van de andere kant zijn er ook overeenkomsten. Als ambtenaar wordt je beëdigd, je bent 24 uur per dag ambtenaar. Boer ben je ook 24 uur per dag.”

Heb je vaste taken op de boerderij?
“Bij de vleeskalveren help ik met opstarten, afleveren, veeg ik de paden aan en rij het spoelwater uit. Het reinigingswater van de melkleiding komt bij ons in een aparte put. Dat mogen we op het land uitrijden. Nu ik volledig thuis ben, wil ik ook vaker meehelpen bij het voeren en het behandelen van de dieren. Bovendien hebben we nog dertig zoogkoeien inclusief jongvee, een grote tuin en straks een paar schapen. Er is werk genoeg, maar het geeft ook een bepaalde rust.”

Hoe zie je de toekomst van de kalverhouderij?
“Er zal altijd een toekomst blijven voor de kalverhouderij en voor ondernemers die graag in deze sector verder gaan. Maar een deel van de kalverhouders zal de keuze maken om te stoppen. Wil je verder gaan dan moet je je bedrijf wel bij de tijd houden. Wij hebben twee jaar geleden een nieuwe stal gebouwd. Die hoefde nog niet emissiearm uitgevoerd te worden. Wel hebben we de stal zo gebouwd dat we eenvoudig een luchtwasser kunnen plaatsen. Ook hebben we recent zonnecollectoren - voor opwarmen van het water - en voor 0,5 megawatt aan zonnepanelen op het dak gelegd. Dat levert nu meteen geld op. De energie kunnen we in de toekomst ook deels gebruiken voor een luchtwasser of warmtepomp. Je moet steeds ver genoeg vooruit denken en daar naar handelen.”

Je bent gevraagd als lid van de redactieraad van dit blad.
“Dat klopt en het lijkt me erg leuk. De kalversector is best gesloten. Er is niet veel informatie beschikbaar. Om dezelfde reden heb ik dit najaar de vaktechnische basiscursus kalverhouderij gevolgd. Dat was erg leerzaam. Het is goed om meer op de hoogte te zijn van wat er in de sector speelt en zaken voor een grotere groep beschikbaar te maken. Ervaring met het maken van een blad heb ik ook via het touwtrekken. Met een klein groepje maken we Trekkerspost. Dit blad verscheen eerst op papier maar tegenwoordig digitaal.”

Wat interessant, je bent actief in het touwtrekken?
“In Jubbega - waar ik vandaan kom - ben ik tijdens een dorpsfeest in contact gekomen met het touwtrekken. Daarna ben ik lid geworden van een damesteam. Via het touwtrekken heb ik ook Ronald leren kennen. Nu ik in Hengelo woon, ben ik daar doorgegaan met touwtrekken en ben ook jeugdtrainer geworden bij TTV Oele, de touwtrekvereniging van het buurtschap waar wij wonen, vlakbij Hengelo.”

Wat is er zo leuk aan touwtrekken?
“Het met elkaar toewerken naar een prestatie. Dat is het mooiste. Het is een echte teamsport. Vroeger deed ik aan korfbal. Als er één iemand van het team verzaakt, valt dat niet op. Bij touwtrekken moet je er met z’n allen voor gaan. Ook moet je als team op het juiste gewicht blijven. Er zijn verschillende gewichtsklassen, bijvoorbeeld tot 540 kilogram met acht dames. Daar mag je niet boven komen. We hebben wel eens drie dagen van te voren gewogen en bleken 10 kilo te zwaar. Toen zijn we met z’n allen in de sauna gegaan en zijn gaan hardlopen in regenkleding om zoveel mogelijk te zweten. Dat doe je als team, ook al zit je zelf wel op het afgesproken gewicht.”