KDW niet geschikt voor beschermen natuur

De twee onderzoekers hebben gekeken naar hoe de KDW tot stand zijn gekomen en hoe betrouwbaar deze zijn. Sommige KDW zijn gebaseerd op potproeven in kassen, andere op expertoordelen zonder verder onderzoek. Praktijkonderzoek heeft zelden plaatsgevonden.

De uitkomsten van de proeven in bloempotten zijn volgens de onderzoekers geëxtrapoleerd naar regio’s of het hele land: “Je kunt niet stellig beweren dat wat je meet in een bloempot van 10 bij 10 centimeter, ook geldt voor natuur in heel Nederland”, beweren de onderzoekers.

De vele expertoordelen missen volgens hen veelal een toets of de veronderstelling klopt. "Juist bij het beschermen van natuur wil je zeker weten of een inschatting in de praktijk ook echt zo uitpakt. Anders neem je mogelijk verstrekkende maatregelen zonder dat je weet of die wel nodig zijn."

In andere studies werden verschillen gevonden tussen planten zonder meer toegeschreven aan stikstof. Terwijl een andere oorzaak soms meer voor de hand lag; correlaties werden opgetekend als causale verbanden. Zo werd bijvoorbeeld de afname van duinnatuur verder landinwaarts toegeschreven aan hogere stikstofconcentraties. Terwijl afwezigheid van landduinen meer de oorzaak lijkt van de afnemende duinvegetatie.

Briggs en Hanekamp constateren niet alleen gebrek aan uniformiteit, maar ook gebrek aan onderbouwing.

Het kabinet zet in haar natuurbeleid in op het halen van de KDW, om zo de natuurkwaliteit te verbeteren. In 2025 moet tenminste voor 40 procent van de natuur de kritische depositiewaarde niet meer worden overschreden. In 2030 moet dat 74 procent zijn. Het kabinet trekt 25 miljard euro uit voor het halen van dit doel.