Column: uitdaging aangaan

Zo staat er bij ons in de eerste weken van de opstart van een nieuwe ronde, vaak een kruis in de agenda. Afspraken worden verschoven en natuurlijk proberen we in die weken bij verjaardagen even ons gezicht te laten zien. Soms met zijn tweeën, soms gaat er eentje alleen. Hoe verder we in de ronde komen, hoe meer tijd er is voor andere dingen.

Deze ronde helaas niet. Er staat een koppel kalveren die bijna weggaat en pas de laatste weken ons wat meer vrije tijd gunt. De oorzaak? We weten het niet. Waren het toch kalveren waarbij blauwtong op jonge leeftijd een rol heeft gespeeld? Samen met onze dierenarts, veevoeradviseur en externe medewerker is er volop gezocht naar mogelijke oorzaken. We hebben dingen veranderd, soms leek het de oplossing te zijn, gevolgd door een teleurstelling. Het bracht de oplossing toch niet...

En dan mis je het, het samen sparren met andere kalverhouders. Hoe doen jullie het? Wat hebben jullie geprobeerd. En nee, het is geen verwijt naar alle hulp die we hebben gehad, maar vaak geld ‘wiens brood men eet, wiens woord men spreekt’.

We zouden veel meer van elkaar kunnen leren. Terwijl de een al volop proeven heeft gedaan met opstarten van kalveren in groepshokken, hikt de ander er tegen aan om daarmee te starten. Ook is de ene contractgever vooruitstrevender dan de ander.

Al jaren ben ik lid van een agrarische vrouwenvereniging. De bijeenkomsten zijn vaak in de winter. De deelnemende dames komen van verschillende bedrijfstakken. Zo is de melkveehouderij volop vertegenwoordigd maar ook de akkerbouw en de kippenhouderij. Door met elkaar te praten over ervaringen ben je eerder geneigd om iets uit te proberen. Natuurlijk is dat makkelijker als je honderd procent eindverantwoordelijk bent, maar ook in onze tak van sport kan een nieuwe werkwijze, nieuwe gezichtspunten opleveren. 

Zoals bij iedereen, hebben wij ook ideeën. De kunst is om te kijken naar wat haalbaar en betaalbaar is. Wat levert het ons op. En dat hoeft niet altijd in geld te zijn. Meer werkplezier, bijvoorbeeld, is onbetaalbaar. Het zorgt ervoor dat je bij tegenslagen rechtop blijft lopen. Nu heerst vaak de gedachte: als de contractgever er de noodzaak er niet van inziet, wordt het idee al bij voorbaat afgeschoten.

De komende jaren komen er veel veranderingen op ons af. Het is de kunst om een bestaan te creëren voor zowel de kalverhouder als de kalverintegratie. Ik ben er van overtuigd, als we nog meer écht samenwerken aan oplossingen, we ook samen sterker in onze laarzen komen te staan richting de toekomst. Wij durven die uitdaging aan te gaan.

Evelien Smit 
Trotse kalverhouder in Nieuweroord