Na Aerius nu ook twijfels over berekening KDW

De kritische depositiewaarden geven aan hoeveel stikstof een bepaald type natuur kan verdragen zonder risico op wegkwijnen van de natuur. Deze waarden zijn decennia geleden bepaald en sindsdien ongewijzigd gebleven. Op verzoek van Staf zijn statisticus Matt Briggs en onderzoeker Jaap Hanekamp het KDW-model aan het analyseren.

Hoewel ze kort met dit onderzoek bezig zijn, stuitten ze volgens Staf al meteen op onvolkomenheden. Het KDW-model blijkt te zijn gebouwd op negentien metingen; te weinig volgens de onderzoekers waarop het model kan draaien. Om dit te verhelpen zijn negentig fictieve metingen toegevoegd. Het toevoegen van fictieve metingen komt de betrouwbaarheid van de kritische depositiewaarden niet ten goede, stellen de onderzoekers.

Daarnaast komt het KDW-model tot onmogelijke uitkomsten wanneer er geen enkele stikstofdepositie is, dus bij een achtergronddepositie van nul. In dat geval berekent het KDW-model namelijk een kans van 20 procent dat stikstof een schadelijk effect heeft op de natuur. Er is op dat moment geen enkele depositie, maar volgens het model wel een schadelijk effect. Dat lijkt praktisch onmogelijk.

Bovendien blijkt dat de schaarse veldproeven die zijn gedaan, zijn uitgevoerd op één vierkante meter. Vervolgens worden de uitkomsten vermenigvuldigd met een factor 10.000 om tot mol per hectare te komen. De variabiliteit in natuurgebieden is volgens de onderzoekers te groot voor een dergelijke lineaire extrapolatie. Dit zorgt voor een zeer grote onnauwkeurigheid in de uitkomsten.