Sectorplan

Zonder plan geen toekomst, is een gevleugelde uitspraak. Zeker in tijden van crisis kan een goed plan houvast geven om de juiste bedrijfsbeslissingen te nemen. Kiezen van een punt aan de horizon en daar naar toewerken. Als sector, maar zeker ook als individueel bedrijf. De ervaringen van het afgelopen jaar hebben veel plannen in een ander licht geplaatst. Ook de start van 2021 is nog geen stevig vertrekpunt voor uitdagende plannen. En toch hebben we deze nodig.

Ik kan me goed voorstellen dat u als kalverhouder nu pas op de plaats houdt. Het financieel verlies van 2020, de aanhoudende corona-pandemie, de wispelturigheid van de overheid en de twijfelachtige afzetmarkt tasten het continuïteitsperspectief aan. Als je geknipt of geschoren wordt moet je stil zitten is een andere uitspraak. Toch moeten we met elkaar een reëel toekomstbeeld durven te schetsen en daar, passend binnen de kaders van dit moment, samen aan werken: productieketen, marktpartijen, maatschappelijke groeperingen en overheden. Vertrouwen tonen in elkaar en stapsgewijs de ambities verwezenlijken.

De kalverhouderijketen heeft hiervoor in 2019 een sectorplan ontwikkeld als verdere uitwerking van het ambitie-statement van 2016, getiteld ‘Versnelling verduurzaming Kalverhouderij’. Hoofdlijn is dat we streven naar een houderij die integraal en brongericht de maatschappelijke vraagstukken beantwoordt. Dit op een financieel verantwoorde basis. We hebben daarin drie speerpunten benoemd: emissiearme stalsystemen, kalvergezondheid én een zorgvuldige aanvoer van kalveren.

Voor de komende vijftien jaar hebben we daarvoor een uitdagend stappenplan. Ondanks de problemen als gevolg van de pandemie houden we op twee van drie punten voldoende tempo. De gezondheid en welzijn van de kalveren neemt toe en het antibioticagebruik krijgen we steeds beter onder controle. Met hulp van de melkveehouderij krijgen we vitalere kalveren, de ontvangst van nuka’s op de bedrijven krijgt (nog) meer aandacht en over de importeisen van de kalveren wordt binnen de keten een open discussie gevoerd.

Op het derde punt ‘integrale duurzame stalsystemen’ krijgen we het juiste tempo nog niet te pakken. Deels door de financiële tegenslag, maar ook doordat het ministerie een andere agenda lijkt te hebben. Om duurzaam te kunnen investeren zijn geteste en geborgde stalsystemen noodzakelijk. Een deel van de randvoorwaarden die we als sector hebben gevraagd is snelheid in onderzoek en het helpen opzetten van demo-bedrijven. Helaas moeten we vaststellen dat bijvoorbeeld de subsidieregeling brongerichte verduurzaming van stallen (Sbv), traag op gang komt. Meerdere plannen zijn ingediend, de afwikkeling is vanuit overheidswege traag. Om nog maar niet te spreken over de noodzaak van consistente regelgeving vanuit de diverse overheidslichamen en de keuring (meting) van nieuwe systemen. En, om het rijtje compleet te maken, een vergelijkende financiële steun zoals ook aan andere bedrijfstakken worden verstrekt.

Op sectorniveau zullen we dit jaar meerdere gesprekken in Den Haag voeren. Mogelijk kunnen we met nieuw elan de ondersteuning, wellicht onder een andere politieke gesternte, wel krijgen. Met de signalen die we nu krijgen van het ministerie is er vanuit de belangenbehartiging nog veel te doen. In de tussentijd is het wel zaak dat we onze ambities zelf blijven nastreven en vorm geven. Werken aan de toekomst.

Wim Thus
Voorzitter LTO-vakgroep Kalverhouderij