Zeven punten waarop stikstofwet beter kan

1. Weeg naast ecologische, ook de sociaaleconomische gevolgen van doelen en maatregelen
De Habitatrichtlijn schrijft in artikel 2 lid 3 voor dat bij op grond van de richtlijn genomen maatregelen er rekening moet worden gehouden met de vereisten op economisch, sociaal en cultureel gebied. Dit betekent dat maatregelen haalbaar en betaalbaar moeten zijn.

2. Resultaatverplichting in de wet mag geen bewegend doel zijn
Het wetsvoorstel legt een harde resultaatverplichting voor 2030 vast. Dat vereist een duidelijke monitoring. Gezien de vele onzekerheden waarmee metingen en modellen van stikstofemissie en depositie zijn omgeven is dat allerminst het geval. Daarnaast zijn er factoren waarop de landbouw geen invloed heeft, zoals: de stikstofuitstoot vanuit het buitenland en mogelijke tegenvallers buiten de landbouw. De resultaatverplichting mag echter geen bewegend doel worden.

3. Geef duidelijkheid over termijn en kosten bij oplossen melders en knelgevallen
LTO onderstreept van harte dat de minister PAS melders legaal wil houden. Echter hoeveel tijd daarmee is gemoeid en welke stappen daarvoor gezet moeten worden is onduidelijk. Daarnaast zijn er meer bedrijven die te goeder trouw helaas geen Natuurvergunning hebben. Ook voor hen moeten er oplossingen komen.

4. Uniforme registratie externe saldering: stikstof per hexagoon vastleggen
Bij vergunningverlening door externe saldering van stikstof is de kans dat stikstof weglekt groot. Dat kan worden voorkomen door een uniforme en transparante registratie van stikstof per hexagoon. Per nieuwe vergunningaanvraag wordt gevolgd hoeveel stikstof van een stikstofgever wordt gebruikt en hoeveel resteert voor eventuele andere of vervolgaanvragen.

5. Een rode knop op extern salderen
De meeste provincies hebben intussen extern salderen mogelijk gemaakt. Tot nu toe lijkt het aantal transacties en daaruit volgende nieuwe aanvragen voor een Natuurvergunning beperkt. Of dat zo blijft is onzeker. Belangrijk is dat ongewenste ontwikkelingen zoals grootschalige opkoop van stikstof in de landbouw door andere sectoren tijdig worden vastgesteld en waarna effectief wordt ingegrepen. Dat vraagt om een rode knop op extern salderen.

6. Investeren en innoveren in plaats van saneren door opkoop
Opkoop van veehouderijbedrijven is een dure en weinig kosteneffectieve maatregel. Voor hetzelfde geld kan meer stikstofreductie bereikt worden door financiële stimulering van investeringen van bedrijven in emissievermindering. Het mes snijdt dan aan meerdere kanten: minder emissies, minder depositie, investeringen dragen bij aan economische groei en landbouwbedrijven investeren versneld in verduurzaming.

7. Nieuwe natuur in aanwijzingsbesluiten zonder extra beperkingen
Recent is bekend geworden dat in tal van N2000 gebieden er soorten en (leef)gebieden toegevoegd zijn aan de Natura2000 aanwijzing, waardoor zelfs op landbouwgrond op stikstof getoetst moet worden. De vreemde en onacceptabele situatie doet zich voor dat met toenemend succes van N2000 herstelmaatregelen en stikstofreductie er meer gekwalificeerde soorten zullen voorkomen in grotere leefgebieden die vervolgens onder het strenge beschermingsregiem van de Habitatrichtlijn c.q. wet Natuurbescherming vallen. Hoe beter het de natuur dus vergaat, hoe groter de gevolgen. Dat haalt ieder draagvlak onder het treffen van maatregelen weg.