Jongeren betrekken en een podium geven

Waarom heb je ja gezegd om lid te worden van de redactieraad van De Kalverhouder?
“Ik wil verjonging brengen. Tijdens mijn werk bij Aeres MBO Barneveld heb ik veel met jongeren te maken die geïnteresseerd zijn in de kalverhouderij. Ik wil de jeugd bij het blad en de website brengen. De actualiteit bijhouden is belangrijk voor hen. Als je weet wat er speelt, kun je je beter verwoorden en ook beter verweren tegenover mensen die op een andere manier naar de kalverhouderij kijken.”

Is het belangrijk dat studenten zich goed kunnen verwoorden?
“Ik vind dat heel belangrijk. Vanuit consumenten en burgers is best wel weerstand tegen de veehouderij en ook de kalverhouderij. Onbekend maakt onbemind. Ik merk het ook om me heen. Als mensen alleen naar dierenrechtenorganisaties luisteren, krijgen ze een heel verknipt beeld van de werkelijkheid. Je moet hier een antwoord op kunnen geven. Daarvoor is het belangrijk om te weten wat er speelt, wat de dilemma’s zijn en krijg je inzicht in welke argumenten je kunt gebruiken.”

Veehouders en ook kalverhouders zijn vaak heel erg gericht op techniek en op hun bedrijf. Ze zijn minder met de omgeving bezig. Hoe zie jij dat?
"Ik zie twee soorten ondernemers: ondernemers die zeggen ‘iedereen kijkt me op de vingers, ik zet een hek om mijn bedrijf en ik laat niks meer zien’ en ondernemers die hun bedrijf juist openzetten voor consumenten en critici. Open staan voor mensen en partijen van buiten onze sector en laten zien waarmee je bezig bent, vind ik erg belangrijk en dat is iets wat ik jongeren wil leren. Naar bijeenkomsten gaan zoals die van de VVK, hoort daar ook bij. Daarmee vergroten jongeren hun netwerk en gaan ze linkjes leggen.”

In Barneveld heb je eigenhandig een cursus kalverhouderij opgezet. De enige vorm van kalverhouderijonderwijs in Nederland. Hoe is dat in zijn werk gegaan?
“Mijn oud-collega Johan den Hartog verzorgde een cursus vleesvee. Toen hij met pensioen ging, heb ik dat overgenomen en er een cursus kalverhouderij van gemaakt. Eerst waren het zes ochtenden over dikbillen en zoogkoeien. Nu is het een cursus van twaalf dagdelen puur over de kalverhouderij. Studenten die de cursus volgen en succesvol afronden, krijgen op hun diploma de vermelding ‘specialisatie kalverhouderij’.”

Wat zijn je persoonlijke drijfveren?
“De kalverhouderij geliefd maken. Ik heb zelf een kalverbedrijf met mijn man Walter. Op school merk ik dat studenten melkveehouderij nog nooit op een kalverbedrijf zijn geweest. Studenten gebruiken nog steeds de term kistkalveren en denken dat kalveren weinig tot geen ruwvoer krijgen. Ik vind dat gewoon belachelijk. In de serie lessen over kalveropfok zit één les over de kalverhouderij. Ook de studenten die de cursus kalverhouderij niet volgen, krijgen dus wat mee over de kalverhouderij.”

Lees het volledige interview in vakblad De Kalverhouder dat zaterdag 8 augustus verschijnt.