Eerst overleven

Even een paar dagen met gezinnetje weggeweest, even rust. Nou ja, rust. Vijf pubers bezighouden en daarnaast staat mijn mobiele telefoon nooit uit. Een laptop had ik niet mee, die had ik thuisgelaten. Betrapte ik me er op dat ik toch een paar avonden op de laptop van mijn dochter een paar dingetjes aan het afwerken was. Drie weken helemaal niks doen is voor een boer nooit aan de orde. Dat geldt waarschijnlijk voor de gemiddelde ondernemer met een eigen zaak: ‘the show must go on’. Ik voel me trouwens ook niet op mijn gemakt als ik de noodzakelijke dingetjes niet kan regelen.

Enfin, net voor we op vakantie gingen voor de tweede keer een negatief antwoord van het ministerie van LNV. Als VVK vroegen we aan de minister om de afwijzing van financiële steun te heroverwegen. Ik baal er enorm van dat er totaal geen empathie is. Het water staat bij veel kalverhouders aan de lippen. Wat in het begin vooral voelbaar was bij vrije kalverhouders, is nu ook voelbaar bij alle kalvereigenaren. Als dit zo door gaat, zal het verlies uiteindelijk ook vertaald worden naar de kalverhouders met een contract.

En zo belanden we in een neerwaartse spiraal. Aan het begin dachten we nog aan een paar slechte maanden. Nu duurt het al bijna een half jaar. Hoewel restaurants weer open zijn, zal de omzet in de Europese horeca komend jaar 20 procent lager uitvallen dan vorig jaar. Dit doemscenario schetste de Rabobank op het webinar dat ze eind juni samen met ons organiseerde.

Een particuliere opslag zal een beetje helpen om de continuïteit te ondersteunen. Maar wanneer dit leidt tot een hogere vleesprijs, zullen de integraties met en slachterij daarmee eerst hun eigen verliezen afdekken. Of het voor kalverhouders wat oplevert? Ik betwijfel het. Al dat vlees blijft boven de markt hangen waardoor het nog veel langer slecht blijft dan nu. En dan zo’n antwoord vanuit Den Haag: ‘het ministerie streeft naar een duurzame veehouderij, die ook bestand is tegen abnormale omstandigheden’. Dan vraag je je toch echt af of die mensen weten waarover ze praten… Niemand is bestand tegen de gevolgen van een pandemie als je omzet langdurig wegvalt.

Neem het voorbeeld in Italië, die zien dat een oplossing voor de kalvereigenaren echt noodzakelijk is. Daar is gewoon een goed regeling in de maak.

Grote vraag is nu: hoe maak je onze sector toekomstbestendig als we jaren achteruit worden geworpen? Aan stikstof reducerende maatregelen of verder investeren in dierenwelzijn hoeven we nu niet te denken. Eerst maar eens zien te overleven. Daarna komt de periode om weer wat vlees op de botten te krijgen. Het zal jaren duren voordat we van deze crisis zijn hersteld en voor sommigen is het de vraag of het ooit zover zal komen.

En daar baal ik nog het meeste van: de boerengezinnen die er het hardst van allemaal onder lijden. Alle dagen vol gas geven, er altijd zijn voor je bedrijf, er zijn voor je dieren, altijd plannen maken voor de toekomst en dan met een slap argument weggestuurd worden. Ministerie dit kun je niet maken!

Hans Luijerink
Voorzitter VVK