Hoger dierenwelzijn kost kalverhouders gemiddeld 100.000 euro per jaar

Voor blankvleesbedrijven lopen de extra jaarlijkse kosten uiteen van 85.000 tot 171.000 euro. Rosékalverhouders moeten rekening houden met een meerprijs tussen de 34.000 en 68.000 euro per jaar. De indicatieve kosten zijn gebaseerd op de extra maatregelen die veehouders moeten nemen om aan de strengere welzijnscriteria te voldoen. De bandbreedte hangt samen met de doorrekening van verschillende opties. Zo wordt er in het meest ingrijpende scenario gerekend met een leefruimte tot maximaal 3 vierkante meter per kalf. Andere zaken die zijn meegenomen betreffen welzijnsvloeren, daglicht, schuurvoorziening en langvezelig ruwvoer. Vooral de extra leefruimte tikt door in de kosten. 

Ook hoge kosten voor andere sectoren
De kosten voor kalverhouders liggen in de orde van grote van die van melkveebedrijven (34.000 tot 136.000 euro per jaar). Ook pluimveehouders zitten op dit niveau (21.000 tot 119.000 euro) waarbij gezegd moet worden dat leghennenbedrijven onder de 35.000 euro blijven. Varkenshouders zijn jaarlijks tussen de 200.000 en 400.000 euro extra kwijt.
De nieuwe regels zijn onderdeel van de Wet Dieren, waarin is vastgelegd dat de Nederlandse veehouderij uiterlijk in 2040 volledig dierwaardig moet zijn. Dat betekent onder meer dat veehouders hun bedrijfsvoering moeten aanpassen aan zes leidende principes, opgesteld door de Raad voor Dieraangelegenheden. Die principes omvatten onder andere het waarborgen van de intrinsieke waarde van het dier, waarbij de dieren hun natuurlijke gedrag kunnen vertonen.

Financiële compensatie overheid of markt
De economische analyse van Wageningen en Connecting Agri & Food brengt in kaart hoeveel geld nodig is om de voorgestelde maatregelen voor hoger dierenwelzijn te kunnen invoeren. Daarbij is onderscheid gemaakt tussen structurele jaarlijkse kosten en eenmalige investeringen in bijvoorbeeld nieuwe huisvestingssystemen of aanpassingen aan stallen. De kostenramingen zijn bedoeld als basis voor gesprekken over financiële compensatie vanuit de overheid of de keten. Volgens de onderzoekers is het essentieel dat die compensatie tijdig beschikbaar komt, om te voorkomen dat veehouders in financiële problemen raken of afhaken.