Dierziektes op de loer met natuurinclusieve landbouw

Natuurinclusieve landbouw wordt voorgesteld als een van de oplossingen voor het stikstofprobleem en kan het dierenwelzijn verbeteren. Maar Wageningen-onderzoeker Ad Koets waarschuwt voor te veel optimisme: “Wat velen zich niet realiseren, is dat natuurinclusief ook ziekteverwekkers betekent.”

Koets verwacht dat ziekten die nu afwezig of zeldzaam zijn in de veehouderij, terugkeren in de natuurinclusieve landbouw. “In Nederland zijn veel ziekten uitgeroeid, terwijl de ziekteverwekkers in Europa nog steeds aanwezig zijn." Hij noemt onder andere rundertuberculose waar Nederland zeventig jaar over gedaan heeft om dat uit te bannen. "Als het contact tussen wilde en gedomesticeerde dieren weer makkelijker wordt, kunnen we zo’n ziekte niet meer buitensluiten.” Veel van deze ziekten zijn zoönosen, wat betekent dat ook mensen gevaar lopen.

Koets is zeker niet tegen verandering van het huidige houderijsysteem. Maar de uitdagingen waarmee de samenleving wordt geconfronteerd bij de keuze om de relatie tussen dieren, mensen en de natuur te veranderen, moeten verder worden onderzocht en serieus worden genomen. Hij suggereert twee oplossingsrichtingen om de genoemde risico's te beperken. Enerzijds de focus op veerkracht bij landbouwhuisdieren en anderzijds een intensief monitoringsprogramma bij zowel landbouwhuisdieren als wilde dieren.

Volgens Koets zijn bepaalde symptomen die we nu als ongewenst beschouwen bij landbouwhuisdieren, nodig om een robuust immuunsysteem te trainen en op te bouwen. "Maar accepteren wij als samenleving, consument, veehouder en dierenarts deze ontwikkeling als gevolg van een veranderend veehouderijsysteem?”

Koets deed zijn uitspraken op een congres in Berlijn over ziekten in de veeteelt.