Naast kalverboer ook energieboer

Hoge mestafzetkosten waren de aanleiding voor rosékalverhouder Luc Arts om op zoek te gaan naar een alternatief voor de traditionele afzet van mest. In het jaar 2018 kostte hem dit ‘grapje’ twee ton, best veel voor een waardevolle meststof waar voedsel- en voedergewassen goed van groeien. Hij onderzocht de mogelijkheden van mestvergisting.

Het bedrijf Biogas Plus uit Venray rekende hem voor dat de exploitatie van een vergister - in combinatie met SDE-subsidie - lucratief zou kunnen zijn. De kalvermest zou vergist worden en na verbranden van het gas (en scheiden van de mest) zou de restwarmte gebruikt kunnen worden om het vaste deel van de mest te drogen. Toen ook een onafhankelijk adviseur dit rekensommetje bevestigde, hoefde de kalverhouder niet lang na te denken.

In 2018 startte Arts met de bouw van zijn mestverwerking. Op zijn erf kwam een vergistingssilo, een centrifugaalscheider - die het digestaat uit de vergister scheidt in dik en dun - een mestsilo voor de dunne fractie en een bandendroger voor de vaste mest. Twee recent gebouwde stallen (2017 en 2018), had de rosékalverhouder al uitgerust met een mestschuif onder de roosters. Hiermee verzamelde hij de mest dagvers in een put aan de voorkant van de stal. Dagverse mest is een vereiste, weet hij: “Alleen dan lukt het om 40 tot 45 kuub gas uit een kuub rosékalvermest te halen. Als je geen dagverse mest gebruikt, gaat het gasrendement hard achteruit.”

Al het gewonnen gas uit de vergisting wordt verbrand in een kachel die daarmee water opwarmt. Het kokend hete water gaat via buizen naar radiatoren in de ruimte waar de bandendroger staat. Ventilatoren trekken de warmte door de banden. De vaste mest droogt hier van 30 naar 90 procent. Deze droge mest levert hem 50 euro per ton op. Dat klinkt leuk, maar is volgens de ondernemer maar een schijntje van de werkelijk te behalen opbrengst. “Reken je dit om naar een zak koemestkorrel bij Intratuin, dan zou een ton droge mest 1.000 tot 1.500 euro op moeten brengen.” Vooralsnog concentreert de Brabander zich op de huidige afzet, maar de aanschaf van een eigen pelleteermachine is al regelmatig door zijn hoofd geschoten.

Hoewel Arts tevreden was met zijn financiële rendement, kwam er dit jaar een kink in de kabel. Reden: Oekraïne. Actuele marktprijzen van energie liggen fors boven de basisenergieprijs, waarop de SDE-subsidie is gebaseerd. Zodoende wordt er geen subsidie uitgekeerd en staan er tegenover de investering in mestverwerking geen directe inkomsten meer. Wel zijn de mestafzetkosten gedaald naar nul. Ondernemer als hij is, schakelde Arts direct door naar plan B: de aanschaf van een WKK.

Deze waterkrachtkoppeling levert na verbranding van gas elektriciteit op. De elektriciteit wordt geleverd aan het stroomnet en de resterende warmte (nog maar 50 procent van zijn oorspronkelijke warmte) gebruikt hij om de vaste mest te drogen. Nadeel is dat nu ook maar de helft van de droge mest verwaard kan worden. Een oplossing waaraan de kalverhouder denkt, is de gescheiden mest eerst te composteren alvorens deze de droogtunnel ingaat. Hierdoor is de ingaande mest droger.

Lees het volledige artikel in De Kalverhouder die zaterdag 10 december 2022 verschijnt.

De droge mest op de bandendroger

De WKK die het gas omzet in elektriciteit