Column: De broadkeur’n begint ze te stekk’n
De ‘oorlog’ tegen corona is nog niet achter de rug of een echte oorlog is losgebarsten. En nog wel in Europa. Wat altijd ver van mijn bed leek, komt nu opeens heel dichtbij. Ja, in de jaren negentig van de vorige eeuw was er ook oorlog in Europa, in Joegoslavië. Maar de impact van die oorlog op de gemiddelde Nederlander was minder groot. Nu voelen we de oorlog in onze dagelijkse portemonnee doordat energie, voedsel en andere producten duurder worden.
Zie eens hoe afhankelijk we zijn. In een eerdere column heb ik al eens gewezen op de afhankelijk van ons land als het gaat om energie en medicijnen. Maar nu hebben we het over voedselafhankelijkheid. Dat is natuurlijk veel erger. Voedsel is een eerste levensbehoefte. Gas en olie kun je niet eten. Ja, je kunt er comfortabeler van leven, maar comfort is niet zo belangrijk als je honger hebt.
Voor mensen met een goede, vaste baan is er niet veel aan de hand. Een inflatie van 7 procent is nog wel te overleven. Dan maar niet twee keer per jaar op vakantie. Maar in mijn omgeving leven ook een heleboel mensen op bijstandsniveau. Als je na het overmaken van de factuur van je energierekening de boodschappen niet meer kunt betalen, wordt het een lastig verhaal. Dit geeft veel sociale onrust in ons land waar we niet op staan te kijken. Was de Arabische Lente ook niet voortgekomen uit hoge voedselprijzen?
Voedselzekerheid is de belangrijkste pijler onder elke samenleving. Onze laatste generaties hebben zich daar geen zorgen over hoeven maken. Dat komt onder andere omdat wij in Nederland supergoed zijn in voedselproductie (voldoende, efficiënt, veilig, gezond). Natuurlijk speelt hierin mee dat we kunnen beschikken over vruchtbare grond en een goede infrastructuur. Maar toch: ik wil voor mijn voedsel best afhankelijk zijn van mijn Duitse buurman, maar van veel verder weg hoeft mijn eten niet te komen.
Blijf investeren in de Nederlandse landbouw, zeg ik vanaf deze plek tegen Nederlandse politici. Investeer in ondernemers, boeren en tuinders zodat zij kunnen doen waar ze goed in zijn. Ik durf best te stellen dat wij tot de top van de wereld behoren als het gaat om voedselproductie. Want wie maakt er beter voedsel dan ons? Met nog meer oog voor milieu, dierenwelzijn, duurzaamheid, transparantie en betaalbaarheid? Ik kan zo geen land benoemen.
Groene ideologen van NGO’s willen dat Brussel sneller en veel verder vergroent. Bij mijnheertje Timmermans vinden ze een gewillig oor. Ik zag laatst zijn rechterhand en partijgenoot Diederik Samsom in het tv-programma Tegenlicht. Hij zei dat de energieafhankelijkheid het grootste gevaar is voor de samenleving. Over voedsel werd niet gerept… Dat halen we uit de supermarkt, toch?
Mijn vader zei altijd ‘de broadkeur’n begint ze te stekk’n’. Ofwel: de weelde wordt ze de baas. Wanneer wij ons druk maken over luxe, vergeten we de basiszaken in ons leven: vrede, veiligheid en voedsel. Dat mogen ze in Den Haag en Brussel wat meer in hun oren knopen.
Hans Luijerink
Voorzitter
Vereniging van Kalverhouders
Lees ook
Meest gelezen
Agenda
-
Er zijn momenteel geen evenementen gepland