'Nederland voorop in concurerende eiwitproductie'

Het eerste spoor betreft selectieve inzet op de teelt van bepaalde eiwitrijke gewassen in Nederland of elders in Europa, zoals lupine en veldbonen. Dit zijn zeer geschikte gewassen voor toepassingen in veevoeders en in half- of eindproducten voor voedseltoepassingen. Nederland heeft echter maar beperkt ruimte beschikbaar voor de teelt van eiwitrijke gewassen. Een toename in areaal zal ingepast moeten worden in het akkerbouw-bouwplan.

Het tweede spoor betreft innovatie en ontwikkeling van nieuwe eiwitbronnen waaronder microbiële eiwitbronnen zoals algen, bacteriën en schimmels, aquacultuur (zeewier, eendenkroos, schelpdieren), kweekvlees en insecten. Veel van deze nieuwe eiwitbronnen bevinden zich nog in de beginstadia van onderzoek, of zijn nog niet toepasbaar binnen de huidige wetgeving, wat betekent dat er flinke stappen genomen moeten worden voordat verantwoorde productie en consumptie mogelijk is.

Het derde spoor is eiwitproductie middels de verwaarding van reststromen. Bijvoorbeeld door het uitwerken van de mogelijkheden om keukenafval, slachtafval of biomassa op een veilige manier in te zetten voor veevoer of het extraheren van hoogwaardige eiwitten uit bijproducten. De reststromen binnen dit spoor zijn groene stromen uit de primaire sector (bijvoorbeeld bietenblad), de verwerking (bijvoorbeeld bierbostel, diermeel en visafval), de retail (voormalig voedingsmiddelen), horeca en consumenten (keukenafval), en maaisel en groenbemesting.

Schouten wil komen tot een Nationale Eiwitstrategie om alternatieve eiwitten op een duurzame manier te produceren voor zowel veevoer als humane consumptie, waarbij Nederland een onderscheidend verdienmodel ontwikkelt, dat concurrerend is met soja van buiten de EU.