Huiden

\n \n \n

\n Hoe duur wordt de huid\n verkocht?

\n

\n Wikken en wegen voor een\n nichemarkt

\n

\n

\n Kalveren worden vooral gehouden voor het\n vlees. Maar zo?n 6 tot 8 procent van de globale opbrengst van\n het dier wordt gerealiseerd door zijn huid. In Apeldoorn staat\n Oukro; onderdeel van de VanDrie Group en gespecialiseerd in het\n conserveren van kalfsvellen. Afgelopen jaar verwerkte de\n onderneming ruim één miljoen stuks. De Kalverhouder bezocht de\n fabriek en vroeg: ``Waar blijft de huid van een\n kalf?``

\n

\n

\n In het kantoor van de directeur van Oukro,\n Marcel van Leent,  staat een blauw\n straatnamenbordje op de kast: kalfsvelsteeg luidt het. ?Die\n ligt in Amsterdam??, lacht Henny Swinkels, woordvoerder van de\n VanDrie Group. ?Een oud-directeur heeft deze ooit eens gekregen\n en hier achtergelaten. Dus vandaar.??

\n

\n Oukro verwerkt de vellen van alle in Nederland\n en België geslachte kalveren van de VanDrie Group. De gezouten\n geconserveerde vellen vormen een grondstof voor de\n leerlooierijen. Die het leer weer verder verkopen.\n

\n

\n

\n Verwerking

\n

\n Oukro krijgt de kalfsvellen op twee manieren\n aangeleverd: één rechtstreeks van slachterij Ekro, de buurman\n en twee via vrachtwagens met afgesloten containers die de\n kalfsvellen vanuit de overige slachthuizen aanvoeren. Bij\n binnenkomst worden alle vellen als eerste ontdaan van allerlei\n overtollige onderdelen: de huid wordt gesnoeid. ?Dat is de\n allereerste stap in de verwerking waarbij het vel tot een goede\n diervorm wordt gemaakt. De staarten worden eraf gesneden,\n nekken recht gemaakt, het kuisvet gaat eraf. Dat soort\n zaken.??

\n

\n In dit proces vindt ook de eerste selectie\n plaats op kwaliteit, er wordt gekeken naar slachtschade (een\n gat in het vel) of nerfschade (onregelmatigheden aan de\n haarzijde). Deze slechtere plekken geven het vel in het\n looiproces een mindere kwaliteit, en omdat Oukro graag\n kwaliteit levert, wordt alles heel zorgvuldig gewikt en\n gewogen. (De uitdrukking komt ook uit de leerindustrie waarbij\n wikken staat voor het controleren van de kwaliteit)\n

\n

\n Oukro hanteert drie kwaliteiten voor de\n vellen. Circa 75 procent belandt in de eerste en beste\n kwaliteitscategorie, twintig procent valt in de tweede\n categorie terwijl de overige vijf procent een derde soort is.\n Een gezond kalf levert een goed, mooi vel. ?Misschien komt daar\n wel lekker in je vel zitten, vandaan??, grapt Swinkels. ?Voor\n ons is in ieder geval gezondheid heel belangrijk. Dat hebben we\n hoog in het vaandel staan. Kalverhouders vinden dat ook\n vanzelfsprekend: een gezond dier geeft meer kilo?s vlees en dat\n is toch de hoofdreden waarom een kalverhouder deze dieren\n verzorgd.??

\n

\n

\n Luizen en ringwormen

\n

\n De derde kwaliteitssoort kent de meeste\n beschadigingen. Niet alleen schade die opgelopen is in het\n slachtproces maar ook schade die veroorzaakt is doordat het\n dier minder gezond is geweest. De belangrijkste veroorzakers\n van deze schade zijn luizen en ringwormen. ?Ik schat dat\n driekwart van de nerfbeschadigingen komt door deze plagen.\n Daarom behandelen kalveren ook preventief tegen luizen. Bij\n ringwormen wordt geen preventieve behandeling gegeven; dat is\n uitvoeringstechnisch praktisch onhaalbaar. Bij ringworm wordt\n alleen curatief behandeld??, aldus Swinkels.

\n

\n

\n Sorteren op gewicht

\n

\n Naast deze drie kwaliteitsgroepen, worden de\n huiden ook op gewicht gesorteerd. Dat is belangrijk want de\n verkoop van de huiden gaat naast kwaliteiten ook in\n kilogrammen. ?De inkoop gaat per stuk, de verkoop in\n kilogrammen??, verduidelijkt Swinkels. De huid van rosékalveren\n is over het algemeen zwaarder dan de huid van een blank\n vleeskalf. De roséhuid kent ook een iets andere structuur en is\n daarom meer geschikt voor wat robuustere producten. Huiden met\n minder dan twee kilogram verschil, vallen in eenzelfde\n categorie. ?De selectie bepaalt het succes van de afzet. Als je\n een constante kwaliteit kunt leveren, kun je grote partijen\n leveren en heb je goede klanten??, weet\n Swinkels.

\n

\n Een ander voordeel van het indelen naar\n gewichten is dat er door zo?n indeling een betere controle op\n het conserveringsproces ontstaat. ?Een huid bestaat voor\n tachtig procent uit vocht. Het in ons doel om het gewicht en\n het vocht zo maximaal mogelijk in de huid te laten zitten. Na\n het koelen worden de huiden gezouten. Gemiddeld komt er tien\n kilo zout op zo?n huid, maar een zwaardere huid heeft meer zout\n nodig en een lichtere minder.?? Na het zouten moeten de huiden\n tien tot veertien dagen rusten. Dan treedt er een stabiele\n situatie in waarbij de huid geen vocht meer verliest en het\n zout niet meer vocht aantrekt. Na een behandeling door de\n ontzoutmachine heeft de huid zijn uiteindelijke gewicht\n bereikt. Ook hier wordt weer een extra kwaliteitscheck gedaan.\n

\n

\n

\n Schoenen en tassen

\n

\n Uiteindelijk worden de geconserveerde vellen\n in partijen ingedeeld en geëxporteerd. Italië is nog steeds het\n belangrijkste afzetland voor de Nederlandse kalfsvellen. Vanuit\n de historie is dat zo gegroeid omdat in Italië het centrum van\n de schoenenproductie zetelde. Want dat is waar het gros van de\n kalfsvellen uiteindelijk belandt: als schoen of als tas aan de\n hand van modieuze dames of heren. Circa 65 tot 70 procent van\n de vellen wordt gebruikt in schoenen, van de rest worden tassen\n en kleding gemaakt.

\n

\n Italië heeft als afzetmarkt de afgelopen jaren\n flink terrein verloren aan lageloonlanden in Azië. Het is mede\n het gevolg van het verplaatsen van de productie van schoenen.\n Eerst gaan de fabrieken en dan volgt de leerindustrie. ?Vijf\n jaar terug werd 85 tot 90 procent van de vellen in Europa\n afgezet; afgelopen jaar was dat slechts de helft. Zo hard gaan\n die veranderingen. De massaproductie gaat naar Azië en dan met\n name China, India en Japan terwijl er in Europa slechts een\n nichemarkt overblijft??, schetst Swinkels.

\n

\n

\n Prijzen\n

\n

Hoeveel er uiteindelijk\n voor het kalfsvel betaald wordt, bepalen de grote modemerken.\n ?Zij drukken een heel sterk stempel op de markt. Ze willen in\n de winkel een bepaalde schoen voor 199 euro hebben liggen. Of\n voor 99 euro, dat zijn van die psychologische grenzen. En dan\n rekenen ze terug. Met die berekening gaan ze naar\n leerlooierijen met de vraag of die het daarvoor maken. Deze\n heeft op zijn beurt daardoor heel weinig onderhandelingsruimte,\n en wij dus ook. Het afgelopen jaar hebben de prijzen heel hoog\n gelegen: voor een container met kalfsvellen naar Azië werd\n bijvoorbeeld rond 80.000 US dollar betaald. Want de vraag was\n aanmerkelijk beter dan in 2005. Maar de prijzen zijn nog lang\n niet zo hoog als in 2001 toen met de uitbraak van de mkz. We\n kwamen toen helemaal stil te liggen terwijl de vraag er wel\n was. Hierdoor verdubbelden de prijzen zich binnen een bijzonder\n korte tijd. </\n SPAN>Want de mode\n bepaalt.??

\n

 \n