Stikstofdepositie met helft gedaald sinds 1990

De daling is het gevolg van lagere emissies van zowel stikstofoxiden (industire/verkeer) als van ammoniak (voornamelijk landbouw). Vanaf 2013 is de daling van ammoniakdepositie gestagneerd omdat na afschaffing van het melkquotum het aantal melkkoeien is toegenomen. Inmiddels ligt de ammoniakdepositie weer onder het niveau van 2013.

Onderwerken mest
De daling in de depositie van stikstofoxiden heeft zich wel consequent doorgezet als gevolg van maatregelen bij het verkeer (invoering katalysator), bij de industrie en in de energiesector. Deze emissiedaling in de landbouw is het gevolg van maatregelen zoals veranderde voersamenstelling, het gebruik van emissiearme stallen, het afdekken van mestsilo’s en het direct onderwerken van mest bij de aanwending. Ook zijn de buitenlandse emissies van ammoniak en vooral stikstofoxiden in dezelfde periode afgenomen.

Regionaal komen grote verschillen voor in stikstofdepositie. In met name de Gelderse Vallei en de Peel komen deposities voor van meer dan 3.500 mol stikstof per hectare per jaar. Dat komt door de hoge lokale ammoniakuitstoot van de veehouderij. Ammoniak valt ook sneller neer dan stikstofoxiden. De combinatie van veehouderij en snellere depositie zorgt ervoor lokaal extra neerslag.

Groter oppervlak
Het is overigens niet dat ammoniak voornamelijk lokaal deponeert. Het merendeel van het ammoniak deponeert over een groter oppervlak tientallen tot enkele honderden kilometers van de bron. Daarbij is vooral de ruwheid van het terrein belangrijk. Een hogere ruwheid zoals een bos of een stad vangt meer stikstof dan een glad terrein. 

Tweederde van de stikstofdepositie is afkomstig uit Nederlandse bronnen. De Nederlandse landbouw levert met 46 procent daarin de grootste bijdrage.