Natuurlijk

Zorgpunt blijft het overheidsbeleid waarmee we te maken hebben. Dat bleek ook tijdens de presentatie van onze gastspreker op deze avonden, Geesje Rotgers van Stichting Agrifacts (Staf). Met als titel ‘hoe nu verder met het stikstofbeleid’ liet ze zien waarmee we als veehouders te maken krijgen nu het stikstofbeleid wordt verplaatst naar de provincies (op pagina 28 van deze Kalverhouder kun je hier meer over lezen).

Volgens de wet (EU) moeten we wat betreft instandhouding van de natuur uitgaan van de jaren 2003/2004. Maar we zien provincies teruggaan naar de jaren 1950 en 1900. Waar is dit op gebaseerd? In 1900 woonden er 5 miljoen mensen in Nederland. De industriële revolutie moest nog beginnen. In 1950 waren we met 10 miljoen en in 2025 zijn we met z’n 20 miljoenen in dit kleine landje. En allemaal willen we autorijden, vliegen, recreëren en consumeren. En dan moet de staat van de natuur terug naar 1900?

Laten we het vooral bij de feiten houden wat we wel en niet moeten. In de Europese regels is dat goed vastgelegd. Daar komt bij dat het nu al gewoon goed gaat met de natuur. Bijna alle natuurgebieden gaan er wat betreft soorten op vooruit. Een enkel natuurgebied is de laatste twintig jaar stabiel gebleven. Ik kan er met mijn pet dan ook niet bij dat de veehouderij de schuld krijgt als er bepaalde plantensoorten niet blijken te zijn in een natuurgebied. Sinds 1990 stoten we als Nederland en als veehouderij 65 procent minder stikstof uit. En nog gaat het slecht met de natuur??? Steeds vaker blijkt uit onderzoek dat droogte en watertekort veel meer schade aanrichten dan stikstof. Dat strookt beter met mijn gevoel. Kijk maar naar de natuur, nu het watertekort in enkele weken te niet is gedaan.

Achteraf vind ik het jammer dat we vergeten zijn om enkele overheden of NGO’s uit te nodigen om het verhaal van Geesje Rotgers aan te horen. Gewoon op basis van onderzoeken, feiten en actuele wetgeving laten zien hoe we ook om kunnen gaan met de natuur en hoe we de huidige problemen kunnen tackelen. NGO’s zullen altijd blijven klagen over de staat van de natuur, want zij leven van ellende: hoe meer we over de slechte kwaliteit van de natuur praten, hoe meer giften zij ontvangen. Het belang van hen is dus niet om naar een oplossing te zoeken.

Nederland heeft zich wat betreft stikstof in een juridisch probleem geworsteld waardoor ons land onbestuurbaar is geworden, zoveel is wel duidelijk. Onder het voeren van de kalveren hoorde ik laatst een podcast met de voorvrouw van Urgenda, Marjan Minnisma. Mijn perceptie was dat dit een activistische organisatie was, maar haar betoog klonk oprecht en oplossingsgericht. Minder uitstoot staat centraal bij hen, maar ook innovatie juichen ze toe. Met gedegen onderzoek en een realistische kijk zoeken ze naar oplossingen. Uit onverwachte hoek werd ik verrast.

Ik hoop dat we binnenkort ook u kunnen verrassen. Op 10 november houden we namelijk ‘De dag van het kalf’ bij Radio Kootwijk, midden op de Veluwe: in het hart van de kalverhouderij, maar ook in het hart van de Nederlandse natuur. Hier willen we de kalverhouderij van alle kanten belichten: maatschappij, markt, het kalf zelf en niet te vergeten: wat wil de boer. We worden de laatste jaren allemaal in een keurslijf gedrukt: we moeten vergroenen, verbreden, veranderen… Uiteindelijk hebben we een prachtig vak waar veel meer circulariteit in zit dan dat de buitenwereld weet en waar ook gewoon netjes de kost wordt verdiend in de hele keten. Dus ik hoop u allen die dag te ontmoeten. Het beloofd een leerzame, interessante maar zeker ook gezellige dag te worden.

Hans Luijerink
Voorzitter VVK