Samen een piketpaaltje slaan

In oktober heb ik een column geschreven voor weekblad Boerderij. De kop van het artikel was ‘Mijn huwelijksaanzoek aan de melkveehouderij’. Wat een reacties heeft dat opgeleverd, zeg! Vooral leuke. Veel melkveehouders en kalverhouders hebben hem gelezen en geven aan dat we elkaar meer dan ooit nodig hebben.

Voor ons als Vereniging van Kalverhouders (VVK) waren de reacties reden om eens na te denken over hoe we de band met elkaar verder kunnen aanhalen. Het resultaat is de special ‘Ons Kalf’ waarmee we een brug willen slaan tussen melkveehouderij en kalverhouderij.

Want de opgaven zijn groot. Burgers, consumenten, ngo’s, overheden: allemaal kijken ze over onze schouder mee. Wat wij vandaag goed menen te doen, moeten we morgen verder verbeteren. Dat is niet makkelijk. De belangrijkste thema’s waar wij als kalverhouders voor staan zijn: antibioticareductie, dierenwelzijn en emissiebeperking. Goed beschouwd niet veel anders dan waar melkveehouders voor staan.

Het zijn allemaal thema’s die geld kosten en niet direct geld opbrengen. Dus om ze allemaal in te passen in ons bedrijf en ook nog een boterham te verdienen, is niet makkelijk. Ook dat zal voor melkveehouders niet anders zijn. Onze grootste opgave is wellicht de reductie van antibiotica. In 2007 – twee jaar voordat alle andere veesectoren hiermee starten – is de kalversector begonnen met het verminderen van het antibioticagebruik. We hebben de hoeveelheid met meer dan de helft teruggebracht.

En op eerlijk te zijn: nog steeds zitten we aan de hoge kant als je dit vergelijkt met andere veesectoren. We moeten stappen vooruit blijven zetten. Met voeding, stalklimaat, compartimentering van stallen, vaccinatie en hygiëne sturen we op een verdere daling. Dit lukt ons nog beter als de kalveren die wij ontvangen robuuster en sterker zijn.

En hier komt de link met de melkveehouderij om de hoek kijken. De laatste jaren zijn er al flinke stappen gemaakt. Uitval op melkveebedrijven loopt terug en de zorg voor het kalf is enorm toegenomen. We zijn hier oprecht heel blij mee. Maar de druk van diegenen die over onze schouders meekijken, blijft groot. Als melkveehouderij en kalverhouderij zullen we daarom nog meer moeten doen om de zorg en het welzijn van het jonge kalf verder te optimaliseren.

Natuurlijk weet ik dat sommigen vanuit de melkveehouderij met argwaan naar de kalverhouderij kijken: moet dat nu die import, is het meest gehoorde argument. Ik kan jullie alvast verklappen dat er de komende jaren steeds meer afscheid genomen zal worden van import uit verre landen. 85 procent van alle kalveren in onze kalverhouderij heeft nu trouwens al een Nederlands of Duits paspoort. Dat percentage zal nog verder groeien. Zeker als je bedenkt dat onze kalversector in Nederland zal krimpen.

Maar vergeet ook niet dat we hier in een vruchtbare delta wonen waar veel koeien leven. Samen met onze collega-kalverhouders in West-Duitsland en België vormen we hier één van de drie kerngebieden van de Europese kalverhouderij. De twee andere kerngebieden bevinden zich in Frankrijk en Noord-Italië. Met deze drie kennisgebieden samen waarborgen wij een duurzame afzet van kalfjes die in de West-Europese melkveehouderij geen functie hebben.

Laten we die gedachte ook vooral vasthouden: we hebben elkaar nodig. Nu meer dan ooit. Ik zie melkveehouderij en kalverhouderij ook niet als twee aparte sectoren. Nee, het is één rundveesector die hoogwaardige voedingsmiddelen maakt, te weten zuivel en vlees. De kringloop die onze minister voor ogen heeft dat zijn wij.

Laten we vooral samen – open en eerlijk - kijken wat past en niet past om de zorg voor jonge kalveren optimaal te laten verlopen. Daar hebben we ook geen overheid bij nodig. Door elkaars wensen te kennen, kunnen we stappen vooruit zetten. Dat is ons doel en ook de reden waarom we deze special ‘Ons Kalf’ noemen.

Zoals jullie op de foto kunnen zien, heb ik samen met Arjan Schimmel - melkveehouder en voorzitter van ZuivelNL - alvast een symbolisch piketpaaltje geslagen voor een gezamenlijke toekomst. Mijn conclusie is helder: samen zijn we sterker. En op mijn huwelijksverzoek terug te komen: ja, ik wil!

Hans Luijerink
Vereniging van Kalverhouders (VVK)