'Ik heb me nooit een echte bestuurder gevoeld’

Na twaalf jaar stopt Hans Lammers met zijn bestuursfuncties binnen de landelijke vakgroep Kalverhouderij van LTO Nederland. In De Kalverhouder die zaterdag 14 december verschijnt staat een interview. Hieronder alvast een korte impressie.

Eind 2007 was het een verrassende keuze dat jij de nieuwe voorman werd van de rosékalversector binnen ZLTO en plaatsnam in de landelijke vakgroep van LTO. Met Hans Lammers werd er geen standaard bestuurder in huis gehaald, meer iemand die tegen de gevestigde orde schopte.
“Dat klopt. Vandaar dat ik het nog steeds enorm waardeer dat mijn voorganger Harrie van den Berg mij gevraagd heeft. Het was wellicht makkelijker geweest om een ander type bestuurder te vragen. Overigens heb ik heb me nooit een echte bestuurder gevoeld, meer een belangenbehartiger.”

Wat is het verschil tussen een bestuurder en een belangenbehartiger?
“Misschien is nog wel het beste voorbeeld wat er zich nu afspeelt met Farmers Defence Force. Een groep boeren heeft duidelijk van zich laten horen waardoor er op 1 oktober een grote actie is geweest gevolgd door verdere acties in de provincies. Het zijn niet altijd de geoliede uitspraken die er toe doen. Maar het zijn wel uitspraken waaruit blijkt dat deze groep weet wat er leeft onder boeren. Als jij het op jouw eigen, eerlijke manier vertelt wat er aan de hand is, wordt dat ook gewaardeerd door politici, ondanks dat het niet altijd politiek correct is. Ook onze achterban wil mensen horen die dezelfde taal spreken als zij.”

Zijn er te weinig belangenbehartigers en te veel bestuurders actief binnen de LTO organisatie?
“De landbouw heeft een steeds kleiner aandeel in de maatschappij. Het is dus moeilijker om te laten zien waar je staat. Binnen de landbouw is de kalverhouderij weer een kleine sector. Met alleen besturen kom je er niet. Natuurlijk moet je weten hoe je iets brengt en mag het niet ordinair zijn, maar we hebben wel mensen nodig die zeggen waar het op staat.”

Je bent twaalf jaar bestuurder geweest. Wat zie je als je grootste successen?
“Voorop gesteld: ik heb niets alleen gedaan. Je werkt altijd samen met anderen. Maar ik zie het vloerenproject wel als een succes. In 2009 werden de vloeren door destijds minister Verburg verplicht gesteld. Met gedegen meerjarig onderzoek hebben we aangetoond dat de voordelen niet erg groot zijn. Nu kunnen kalverhouders zelf kiezen of ze een zachte vloer willen en kunnen ze daarvoor 40 procent subsidie krijgen. Ook de ontkoppeling van de slachtpremie vind ik een succes. Daar is misschien niet iedereen mee eens, maar ons geld ging eerst direct naar de melkveehouderij via een hoge nuka-prijs. Nu blijft dat geld binnen de sector. Ook de zes keer 10 miljoen euro die we hebben opgehaald ter compensatie van de afbouw van de toeslagrechten zie ik als een succes. De kosten voor SKV zijn daardoor een stuk lager en ook de investeringsregeling voor welzijnsvloeren en emissiearme stalsystemen maakt gebruik van dit geld.”

Lees het volledige interview in vakblad De Kalverhouder van zaterdag 14 december 2019.