Veehouder kaalgeplukt bij aantonen verboden stof

Wanneer een verboden stof in vee wordt gevonden, mag de NVWA de gehele veestapel afvoeren en de kosten op de veehouder verhalen. Bewijsvoering omtrent de oorzaak van de besmetting is niet nodig.

Dat is de belangrijkste conclusie uit het vonnis op 19 januari van het College van Beroep voor het bedrijfsleven (CBb) naar aanleiding van de furazolidonaffaire in 2014. De zaak draait om een kalverhouder waarbij 3.500 dieren zijn geruimd omdat in meerdere dieren afbraakstoffen van het verboden middel furazolidon werden gevonden.

Tijdens de behandeling van het beroep stelde de NVWA dat de kalverhouder voer aan zijn dieren heeft verstrekt dat vervuild was met furazolidon. Het voer (GMP gecertificeerd) werd geleverd door handelaar Van Kats uit Lopik. Ondanks dat er tijdens de procedure door de NVWA geen bewijzen werden aangedragen dat de kalverhouder besmet voer zou hebben ontvangen of de verboden stof bewust heeft verstrekt, stelt het CBb dat alleen het feit dat in urine sporen van afbraakstoffen van het verboden middel zijn aangetroffen, voldoende reden is om vast te stellen dat een illegale behandeling is toegepast en de NVWA bevoegd was tot ruiming. Verdere bewijsvoering door de NVWA is niet nodig.

De kalverhouder is meer dan 2 miljoen euro kwijt aan kosten en dient voorts nog meer dan 600.000 euro te vergoeden aan de NVWA voor de ruiming. Volgens het CBb is de NVWA niet verplicht de veehouder te compenseren voor de financiële gevolgen die het besluit tot ruiming met zich mee heeft gebracht. Deze constatering is in dit proces extra wrang omdat later tijdens de furazolidonaffaire geen complete veestapels zijn geruimd, terwijl toen ook de verboden stof werd aangetoond. De advocaat van de kalverhouder heeft in de procedure én tijdens de zitting een beroep gedaan op het gelijkheidsbeginsel. In deze redenering ging het college echter niet mee.